تاریخچه لاک
شاید بسیاری تصور می كنند كه رنگ آمیزی و آرایش ناخن مخصوص بانوان سال های اخیر است و گذشتگان ما حداكثر از حنا و رنگ های طبیعی معدودی برای زیبا ساختن ناخن های خود استفاده می كردند اما خوب است بدانیم كه تاریخچه رنگ كردن ناخن ها به حدود سه هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی گردد.

آن سوی دیوار چین

چینی ها برای این كار از رنگی استفاده می كردند كه از مخلوط صمغ عربی، سفیده تخم مرغ، ژلاتین و موم زنبور عسل ساخته شده بود. آنها گل رز كوبیده شده را نیز به این مخلوط اضافه می كردند تا به آن رنگ دهند. چنین مخلوطی وقتی برای چند ساعت روی ناخن گذاشته می شد، رنگی قرمز یا صورتی ایجاد می كرد.

سرزمین اهرام ثلاثه

مصری ها نیز از رنگ های قهوه ای- قرمز گیاه حنا برای رنگ كردن ناخن ها و نیز نوك انگشتان خود استفاده می كردند. در آن روزگار، وضعیت ناخن ها، وضعیت اجتماعی و مالی افراد را مشخص می كرد. به طور مثال تزیین یا براق كردن ناخن ها، تنها از عهده اشراف زادگان ثروتمند برمی آمد. چنین افرادی، گاهی ناخن های خود را با طلا و نقره نیز می آراستند و این امر را نشانه اشراف زادگی خود به حساب می آوردند. مصری ها نیز برای نشان دادن رتبه اجتماعی خود، از رنگ های گوناگونی در ناخن های خود استفاده می كردند. نفرتی تی، ملكه معروف مصری، ناخن های دست و پایش را به رنگ قرمز درمی آورد و جالب اینكه در آن زمان، زنان دیگر حق استفاده از رنگ قرمز را در ناخن هایشان نداشتند و تنها می توانستند از انواع كم رنگ تر استفاده كنند.

عصر حاضر

بعدها در حدود قرن 19 میلادی، افراد ناخن های خود را توسط روغن های معطر قرمز می كردند و سپس با یك تكه چرم آنها را براق می كردند. لاك هایی با شكل و شمایل كنونی در حدود سال های 1920 به بازار عرضه شد و با استقبال زنان از آنها، بازار پر رونقی در این صنعت شكل گرفت.